Tullepetaon schilderij 2020

Ieder jaar schilder ik een Tullepetaone schilderij.

Dit jaar heb ik me laten inspireren door een schilderij wat ik lang geleden heb gekregen. Ieder jaar op 11-11 haal ik het voor de dag en aswoensdag breng ik het voorzichtig naar mijn zolder.

Over dit schilderij weet ik te vertellen dat het ooit eens gegeven is door Stichting Carnaval Roosendaal aan de NS. Dit gebeurde bij de bijeenkomst op zaterdag voor d’n optocht, toen de Priens en zijn gevolg nog met de trein naar de Schuive werden vervoerd.

Tijdens een grote verbouwing bij de NS zag één van de medewerkers, een échte Tullepetaon, dat dat schilderij op de container lag. Hij heeft het meegenomen naar huis. Na zijn dood hebben zijn dochters het aan mij gegeven. Ik ben er blij mee!

Ik dacht dat dit een bekend schilderij was. Zo eentje die veel mensen in huis hebben. Ik ben benieuw wie de maker/ontwerper is. Bij stoep heb ik navraag gedaan naar dit speciale 3D schilderij. Maar niemand daar wist er iets van. Dit maakt me extra nieuwsgierig………..

Ieder schilderij heeft een verhaal…..

Het verhaal van deze Tullepetaone schilderijtjes zit hem natuurlijk in de bovengenoemde geschiedenis van het schilderij wat ik na ben gaan schilderen. Maar de achtergrond heeft ook een verhaal….

De achtergrond

Ik heb 3 oude schilderijtjes gebruikt waar een zelfportret van mij op staat. Ieder schilderijtje een eigen kleur.

Met beige acrylverf bestrijk ik de doeken met een paletmes.

Op deze laag ga ik een ‘Brabantsbontje’ schilderen. Eerst netjes met liniaal en potlood de kaders aangeven daarna met een ‘sponsstempel’ de vakjes inkleuren. De achtergrond is klaar.

Op het eerste gezicht een gewoon Brabantsbontje, ik vind dat een gezellig stofje en zo voelen de schilderijtje ook aan.

Als je beter kijkt zie je hoe slordig het gemaakt is, potloodlijnen zijn nog te zien, hier en daar zie je ook nog iets van de zelfportretjes. Die gelaagd vind ik mooi, bijna zonde om verder te gaan….

De voorgrond

Prominent aanwezig, op ieder schilderij, een nageschilderde Tullepetaon. Ieder in een eigen kleur.

Als laatste ‘dotpaint’ ik de confetti. Een tijdrovend werkje, dotje voor dotje, kleurtje voor kleurtje, stipje voor stipje. Op de klanken van de cd ‘Getokkel’, kom ik heerlijk tot rust…..

De schilderijtjes hangen nu in de keuken waar natuurlijk zoals altijd met carnaval een Brabantsbontje op de keukentafel ligt😊