Het ontstaan van het kunstwerk ‘Vogelvlucht’
Toen de corona begon en de eerste lockdown een feit was, ben ik vanaf 20 maart 2020 iedere ochtend de dag begonnen met het maken van een vogeltje.
Een bolletje klei omvormen tot een klein uniek beeldje. Vleugeltje ingevouwen omdat we met de hele wereld tot stilstand waren gekomen. Niet in staat om te vliegen. Wel met het kopje omhoog en verlangend kijken naar de lucht.
Het werden 100 vogeltjes, honderd staat voor veel.
Hospice
Mijn vader, Piet van Leeuwen, volgde mijn kunstzinnige uitingen altijd op de voet. Ik kon daar heerlijk met hem over praten, hij was een goed klankbord voor mij. Mijn vader werd heel ziek en kwam in deze hospice terecht. De vogeltjes had hij jammer genoeg nog niet gezien. En zo kwam het dat dit project tijdelijk in het kleine stukje tuin van mijn vader weggezet werd.
Hier, in de hospice, kwamen de vogeltjes treffend tot zijn recht. Waar nog meer dan elders, komt iedereen tot stilstand, blijven je vleugeltjes ingevouwen en ben je niet meer instaat tot vliegen? Hoofd omhoog, verlangend kijkend naar de lucht.
Mijn vader genoot van dit uitzicht.
Na zijn verblijf hier zijn alle vogeltjes weer ingepakt en meegenomen.
Blijvend naar de hospice
Dit kunstwerk is aangekocht door Stichting Vrienden van Groenhuysen.
Op 17 november 2021 heb ik het geplaats in de binnentuin.
Ik heb ze zo neergezet dat de vogeltjes van alle kanten te zien zijn, vanuit de stilteruimte, vanuit de appartementen en vanuit de centrale hal. Allemaal met hun kopje naar boven gericht. Neergezet van laag naar hoog, als in een vogelvlucht.
De vogeltjes zijn gemaakt van klei, daarna gebakken, geglazuurd en weer gebakken. Ze staan op pinnen van 30 cm tot 3 meter.
Het geheel is niet goed vast te leggen in één foto. Gewoon ernaar kijken en genieten en die vogeltjes vangen met je ogen!
Het is geen statisch kunstwerk. Je kunt het wegzetten zo je wilt. Maar als geheel zal het er toch steeds anders uitzien.
Als het regent zullen de regendruppels zachtjes langs de lijfjes naar beneden lopen.
Als het sneeuwt zal de sneeuw op de kopjes blijft liggen.
Als de wind waait zullen de vogeltjes zachtjes heen en weer wiegen.
En als de zon schijnt zullen ze stralen en schitteren.
Ik hoop dat deze vogeltjes u een beetje troost mogen bieden en een zachte glimlach rond u mond.
Lieve groet,
Annelieke Danen van Leeuwen
